Εμείς οι Έλληνες Θαυμάσαμε σα μικρά παιδιά παρατηρήσαμε, μελετήσαμε, στοχαστήκαμε, ανάψαμε μια φλόγα λογικής, που διαπερνά τα φαινόμενα, την είπαμε φιλοσοφία και τη μοιράσαμε στην οικουμένη, να κάψει τα ξόανα.
Και δε διστάσαμε, όταν πιο πέρα το μυαλό δεν μπόρεσε να φτάσει, να κάνουμε βωμό σε άγνωστο Θεό και να τον καρτεράμε.
Κι όταν αυτός ο υπέρτατος Θεός εφάνη, τον αγκαλιάσαμε και τον ζυμώσαμε με τις ελπίδες και τα πάθη μας.
Μόνο εμείς είχαμε το δικαίωμα να μιλήσουμε για πίστη. Γιατί τη λογική την εξαντλήσαμε μέχρι σταγόνα κι άνθρωπος δεν θα μπορούσε να μας πει πως την
περιφρονήσαμε.
Ήρθε ο αληθινός Θεός και αγαπήσαμε επάνω του τα πάντα. Τον δωρικό Του λόγο, την αγάπη Του για όλα τα πλάσματά Του με τον άνθρωπο πρώτο, το παράδειγμα, τη θυσία Του, μα πάνω απ’ όλα αγαπήσαμε το Πάσχα Του.Γιατί Πάσχα σημαίνει πέρασμακαι ’μείς πάντα ζούσαμε περνώντας ανάμεσα. Κάναμε το Πάσχα Του Πάσχα μας, γιατί μόνο εμείς μαθαίναμε για αιώνες, εκεί που όλα δείχνανε χαμένα και νεκρά, να αντικρίζουμε μια φλόγα, μια φωνή, να σκίζει την καταχνιά και να συναντάει τον ανοιχτό ουρανό.
Αλλάξαν οι καιροί. Κι όταν μας δέχτηκαν στο συμπόσιο των χορτασμένων, νομίσαμε πως βρήκαμε φως άλλο, πιο αληθινό.
Νομίσαμε για αλήθειες τα νομίσματα και η χαρά μας πήρε τα σχήμα πλαστικής κάρτας και πολυμορφικού 4Χ4.Η γαστέρα και το υπογάστριο, που για αιώνες υποκλινόντουσαν με σεβασμό στο νου και την καρδιά, ξεθάρρεψαν κι από υποζύγια, γινήκανε καβαλαραίοι.
Φουσκώσαμε μαζί τους, μέχρι που δεν χωράμε πια για να περάσουμε από τις πόρτες των αγαπημένων μας. Μόνοι, στο ίδιο σπίτι, σε χωριστά δωμάτια με οθόνες τεράστιες, κάναμε κόσμο μας και συντροφιά μας, δέσμες ηλεκτρονίων. Τα ψέματα φίλοι μας και φίλοι τους εμείς, πιο ψεύτικοι απ’ τα ψέματα.
Το Πάσχα είναι η αλήθεια, γιατί στη ζωή αυτή το πέρασμα απ’ τη χαρά στο πόνο και ανάποδα είναι η μόνη αλήθεια.
ΗΛΙΑΣ ΛΙΑΜΗΣ